Outplacement. Nowe formy wsparcia dla pracowników i firm

Główne formy outplacementu

Outplacement definiuje się najczęściej jako profesjonalne formy wsparcia pracowników w powrocie do aktywności zawodowej. Można wyróżnić dwie główne postacie outplacementu: psychologiczną i aktywizacyjną. Czynniki psychologiczne to walka ze związanym z utratą pracy stresem oraz budowanie motywacji do dalszego rozwoju życia zawodowego. Elementy aktywizacyjne to przede wszystkim programy adaptacji zawodowej, wykraczające poza tradycyjne doradztwo zawodowe i pośrednictwo pracy. Chodzi tu o kompleksową stymulację aktywności osób poszukujących pracy na rynku zewnętrznym. Outplacement przybiera formy wsparcia indywidualnego i grupowego. Dotyczy nie tylko pracowników, ale także firm, w których ma miejsce restrukturyzacja zatrudnienia (przede wszystkim zwolnienia, ale także o nabór pracowników). Możemy więc wyróżnić outplacement indywidualny i grupowy. Programy indywidualne kładą nacisk na rozwijanie umiejętności zawodowych i wsparcie w znalezieniu nowej pracy. Programy grupowe przybierają często formę szkoleń, projektów zbiorowych i warsztatów przedsiębiorczości.

Outplacement w Polsce

Programy restrukturyzacji zawodowej i adaptacji pracowników rozpoczęły się w Polsce na masową skalę już w latach 90. Nie miały jednak jeszcze formy outplacementu - bezrobocie było wtedy w Polsce zjawiskiem nowym, a ówczesna sytuacja ekonomiczna kraju nie pozwalała na wprowadzenie nowoczesnych form zarządzania zatrudnieniem. Już w pierwszych latach XXI wieku programy outplacementowe stały się popularne wśród pracodawców. Dotyczyło to jednak tylko największych, najbardziej dynamicznych i najnowocześniejszych firm. Obecnie ze wsparcia profesjonalnego korzysta około 15% polskich przedsiębiorstw. Nadal są to głównie firmy największe, działające na skalę międzynarodową. Jak podaje Lee Hecht Harrison ( https://www.lhhpolska.pl/pl/outplacement-i-restrukturyzacja), w Europie z programów outplacementowych korzysta aż 70% firm. Widzimy więc, że z jednej strony istnieje potrzeba szybkiego rozwoju programów outplacementowych w Polsce, z drugiej rozwojowi temu sprzyja niskie nasycenie rynku usługami. Coraz większego znaczenia nabiera także współpraca profesjonalistów zajmujących się outplacementem z jednostkami samorządowymi oraz kadrami wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy. Kadra urzędów na terenie kraju to około 15 000 osób, w tym doradcy zawodowi, psycholodzy, pośrednicy pracy i specjaliści od programów unijnych (np. EURE). Szansą dla rozwoju outplacementu w Polsce jest więc rozszerzenie jego funkcjonowania w strukturach instytucjonalnych, a także prawnych.