Z jakich gatunków drewna najczęściej wykonuje się okleiny naturalne

Okleina naturalna to jedno z najszlachetniejszych rozwiązań w zakresie aranżacji i dekoracji wnętrz. Wykorzystywana w produkcji i renowacji mebli czy drzwi, nadaje im wyjątkowy wygląd. Niepowtarzalność faktury każdego gatunku drewna przekłada się na niepowtarzalność wykończonego okleiną elementu wystroju. Do wyboru mamy wiele rodzajów oklein o różnych barwach i rysunku słojów.

Drewno wykorzystywane do wykonywania oklein naturalnych można zasadniczo podzielić ze względu na miejsce pochodzenia. Wyróżnia się więc gatunki egzotyczne oraz krajowe, niekiedy dodając to tego wyszczególnienie drewna pozyskiwanego w innym kraju europejskim niż Polska. Rodzime gatunki cieszą się niegasnącą popularnością, z jednej strony budując swojski klimat, z drugiej zaś odznaczając się nie mniejszą elegancją i wyrafinowaniem niż niejeden przykład drewna z drugiego końca świata.

Odmiany lokalne

Regularnie natknąć możemy się zatem chociażby na klasyczny dąb (w wersji z mniej lub bardziej wyrazistymi słojami, układ promieniowy i styczny) albo sosnę, buk, jesion czy też tylko z pozoru nieco mniej rozpoznawalną na ogół olchę i wiąz. W przypadku buku i jesionu do wyboru mamy także wariant  tzw. twardzielowy, charakteryzujący się bardziej zdecydowaną wizualnie teksturą. Brzoza i kasztan to kolejne popularne odmiany z Europy, podobnie jak występujący w kilku wersjach klon (oprócz klasycznie różowawego m.in. również delikatnie prążkowany pasiak – tzw. rygiel. Drewno do wyrobu naturalnych oklein często też pozyskuje się z rodzimych gatunków drzew „owocowych”, takich jak gruszka, czereśnia lub orzech.

– Dwa ostatnie gatunki występują też w odmianie amerykańskiej, gdzie orzech cechuje się nieco ciemniejszą barwą – dodaje ekspert z firmy Meda Veneer, specjalizującej się w okleinach i produkcji forniru. Obok np. klonu kanadyjskiego odmiany te stanowią pomost między dobrze znanymi nam, Polakom, drzewami i tymi występującymi w krajach zdecydowanie bardziej egzotycznych.

Z daleka

Stosunkowo dużo oklein naturalnych wykonuje się z gatunków rosnących w różnych częściach Afryki. Wymienić tu można chociażby pasiastą lub fladrową sapellę, jaskrawy padouk w odcieniach oranżu i czerwieni, mroczne wenge czy niezwykłą w swej fakturze bubingę. Kolejny popularny kierunek, z którego pozyskuje się drewno na okleinę, to Azja ze swoim wytrzymałym teakiem albo ciepłym meranti. Sporo oklein dociera na polski rynek z Ameryki Południowej – głównie palisander i jatoba. Wybór jest doprawdy ogromny, z pewnością każdy znajdzie więc coś dla siebie.