Skąd biorą się lęki i jak sobie z nimi radzić?

Lęk to naturalna reakcja organizmu, będąca odpowiedzią na stresujące okoliczności, z którymi mamy do czynienia każdego dnia. Lęki mają różne podstawy, ale zazwyczaj są krótkotrwałe. Niepokoić powinna sytuacja, gdy stan lękowy utrzymuje się dłużej, nawet jeśli jego przyczyna już dawno minęła i nie mamy żadnego logicznego powodu, aby się bać. Sprawdźmy zatem, jakie są źródła zaburzeń lękowych, a także czy można sobie z nimi poradzić?

Kiedy można mówić o zaburzeniach lękowych?

O zaburzeniach lękowych, nazywanych również nerwicami można mówić wtedy, gdy ich objawy utrzymują się przez dłuższy czas, a osoba ich doświadczająca nie potrafi sobie z nimi poradzić. Najczęstszymi konsekwencjami zaburzeń lękowych są m.in. stany paraliżujące, utrudniające, a czasami uniemożliwiające normalne funkcjonowanie, ograniczanie kontaktów społecznych, czy odczuwanie cierpienia natury psychicznej. Jeśli zauważamy, że nasze lęki nie mijają wraz z ustąpieniem sytuacji stresującej, to warto zasięgnąć porady specjalisty. Konsultacje takie proponuje np. Pracownia Psychologii Tatiana Smok- Gwiazdowska z Kotlina. Gabinet prowadzony jest przez psychoterapeutkę z długoletnim stażem, a stosowane metody dobierane są indywidualnie do potrzeb pacjenta. Jest to szczególnie ważne, gdyż zaburzenia lękowe dotykają nie tylko dorosłych, ale także młodzież, a nawet dzieci.

Jak radzić sobie ze stanami lękowymi?

Zaburzenia lękowe mają wiele źródeł m.in. zmiana otoczenia, pracy, lub szkoły, ciąża oraz narodziny dziecka, śmierć kogoś bliskiego, bycie ofiarą przemocy fizycznej, emocjonalnej, słownej albo seksualnej. Mogą też być warunkowane genetycznie lub wynikać z chorób somatycznych. Jednak bez względu na podłoże zaburzeń lękowych, zawsze możliwa jest skuteczna terapia, która pozwoli pacjentowi panować nad stanami lękowymi. Grupą, u której coraz częściej występują zaburzenia lękowe, jest młodzież. Duży wpływ na to ma okres dojrzewania oraz wymagania stawiane przez otoczenie. Dlatego też psychoterapia dzieci i młodzieży w zakresie stanów lękowych powinna być rozpoczęta niezwłocznie po zdiagnozowaniu problemu. Osoby te z racji wieku nie mają jeszcze właściwie wykształconych mechanizmów obronnych, pomocnych w samodzielnym opanowaniu zaburzeń lękowych.