Otoemisja akustyczna. Co warto o niej wiedzieć?

Zaburzenia słuchu dotykają osób w każdym wieku. Na szczęście istnieją pewne sposoby dzięki którym można skutecznie zbadać nieprawidłowości. Właśnie do nich należy otoemisja akustyczna, czyli obiektywne, proste, nieinwazyjne i bezbolesne badanie. To dzięki niemu można bezproblemowo wykryć niedosłuch odbiorczy pochodzenia ślimakowego. Na czym ono dokładnie polega i jak wygląda w praktyce? Oto najważniejsze informacje na ten temat.

Otoemisja akustyczna – co to jest?

Badanie tego typu jest nadzwyczaj popularne na całym świecie – przede wszystkim ze względu na swoją skuteczność. Opiera się ono na rejestracji cichego sygnału, który powstaje w ślimaku ucha. Jest to najważniejsza część ucha wewnętrznego, a swoją nietypową nazwę zawdzięcza charakterystycznemu kształtowi. Wspomniany sygnał akustyczny powstaje na skutek skurczu komórek słuchowych zewnętrznych.

Otoemisja akustyczna jest nieinwazyjna – polega na wprowadzeniu do przewodu słuchowego sondy pomiarowej. Jej budowa jest prosta, gdyż składa się z małego głośnika emitującego dźwięki i niezwykle czułego mikrofonu, który rejestruje otoemisję. Jeśli komórki słuchowe skutecznie zostaną wprawione w ruch, wytwarzają wtedy wtórny dźwięk odbierany właśnie przez mikrofon. Jest on rejestrowany, a wyniki mogą zostać poddane analizie przez specjalistę.

Badanie jest przeprowadzane tylko w dźwiękoszczelnych pomieszczeniach – może to być specjalna kabina lub gabinet o bardzo dobrej akustyce. Jest ono szczególnie wskazane
w przypadku:

• diagnostyki szumów usznych,
• sprawdzenia zmian po zastosowaniu leków ototoksycznych,
• oceny stanu ucha wewnętrznego,
• wykrywaniu głuchoty czynnościowej.

Ponadto otoemisja akustyczna jest doskonałym sposobem na badanie przesiewowe słuchu u niemowląt. Bez przeszkód można je wykonywać w najmłodszych, nierzadko przeprowadza się je w śnie fizjologicznym.

Jak się przygotować do otoemisji akustycznej?

Do badania tego typu nie trzeba się przygotowywać w specjalny sposób. Warto jednak pamiętać, że otoemisję najlepiej wykonywać wtedy, kiedy organizm nie jest zainfekowany – pacjent nie ma kataru, kaszlu czy chorych zatok. Jak mówi specjalista z firmy Techmedica.eu, czasami wcześniej jest również wskazana wizyta u lekarza audiologa lub otolaryngologa w celu sprawdzenia błony bębenkowej i stanu ucha zewnętrznego.

Przed badaniem warto oczyścić przewód słuchowy zewnętrzny z woskowiny. Nie powinno się również do niego przystępować tuż po dużej ekspozycji na hałas. Zazwyczaj wyniki są gotowe od razu po otoemisji i prezentują się w formie wykresu zwanego DP-gramem. Rezultat warto omówić ze specjalistą, aby dowiedzieć się, czy narząd słuchu działa prawidłowo.