Elastomery i plastomery

Tworzywa sztuczne znajdują obecnie szerokie zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu od motoryzacji, przez branżę wydobywczą, aż po produkcję farmaceutyków. Coraz częściej wykorzystuje się je jako zamienniki dla materiałów pochodzenia naturalnego. Obecnie rzadko zdarzają się sytuacje, w których tworzywo naturalne nie może zostać zastąpione przed odpowiedni rodzaj plastiku. Wynika to z dużej liczby tworzyw sztucznych, która dochodzi obecnie aż do siedmiu setek. Ich ilość w najbliższym czasie ulegnie zmianie, ponieważ wciąż opracowuje się nowe odmiany plastiku. Istnieje wiele rodzajów klasyfikacji tworzyw sztucznych  np. względu na sposób otrzymywania. Jednak dla firm wykorzystujących go w produkcji różnego rodzaju przedmiotów, bardzo ważny jest podział ze względu na ich właściwości fizykochemiczne. Według tej klasyfikacji wyróżnia się elastomery i plastomery.

Elastomery

Elastomery to tworzywa sztuczne, które wykazują zdolność do wydłużania się o ponad 100% w temperaturze pokojowej. Oznacza to, że wykazują niesamowitą rozciągliwość, bez ryzyka zerwania materiału. Specjalną własnością tej grupy tworzyw jest czasowa zmiana ich wymiaru pod wpływem działania różnego rodzaju naprężenia (o charakterze ściskającym, rozciągającym lub rozcinającym), po czym następuje powrót do pierwotnego rozmiaru. Te niesamowite właściwości elastomerów są wynikiem ich budowy. Składają się bowiem z polimerów amorficznych, które zostały poddane procesom sieciowania. Dzięki temu temperatura ich zeszklenia lokuje się poniżej temperatury pokojowej, przez co możliwe są ruchy segmentalne pomiędzy merami wywołane działaniem sił zewnętrznych (tzw. Prostowanie). Kiedy przestaje ona oddziaływać, następuje „skręcanie” merów, tak aby ich układ osiągnął, jak najwyższą entropię – czyli powrócił do stanu początkowego. Do elastomerów zalicza się silikon oraz polimery poliuretanowe.

Plastomery

Plastomery w przeciwieństwie do elastomerów nie są podatne na odkształcenia w wyniku naprężenia. Tworzywa te dzielą się na termoplasty oraz na duroplasty. Pierwsze z nich określane są mianem tworzyw termoplastycznych, co oznacza, że pod wpływem wysokich temperatur stają się miękkie i plastyczne. Można im wówczas nadać nową formę poprzez tłoczenie lub wtryskiwanie. W celu zachowania nadanego kształtu należy je szybko schłodzić. Pod wpływem niższej temperatury tworzywa te ulegają twardnieniu. Do termoplastów należą polietylen (PE), polipropylen (PP), polichlorek winylu (PVC). Duroplasty są tworzywami, które podlegają procesowi nieodwracalnego utwardzania. Odwrotnie do polimerów przechodzą one do stanu stałego w wysokich temperaturach. Do tego celu wykorzystuje się również odpowiednie substancje chemiczne. Zdarza się, że używa się łącznie obu tych technik. Dlatego duroplasty określa się wymiennie terminami – termoutwardzacze i cheoutwardzacze. Do tych tworzyw zalicza się Poli(tlenek etylenu) w skrócie PEG, Poliacetylen (PEC) oraz Poliakrylonitryl (PAN).