Czym różni się porcelana twarda i miękka?

Porcelana, podobnie jak kamionka i fajans, to odmiana ceramiki. W całej tej grupie materiałów to właśnie porcelana uznawana jest za najbardziej szlachetną. Różnica między poszczególnymi typami ceramiki polega nie tylko na wyglądzie, ale przede wszystkim na temperaturze wypalania, która wymagana jest do utrwalenia formy tworzonego przedmiotu. Przyjrzyjmy się bliżej porcelanie i jej podstawowym rodzajom.

Porcelana twarda i miękka

Twarda porcelana po wypaleniu ma barwę bardzo jasnej bieli i jest przezroczysta. W porównaniu do porcelany miękkiej ma wyższą odporność na wodę, jest też mniej podatna na pękanie w kontakcie z gorącymi substancjami. Ta ostatnia właściwość wynika z wyższej temperatury wypalania (ok. 1400^oC).

Porcelanę miękką wypala się w temperaturze około 1200^oC, a to ze względu na nieco inny skład chemiczny masy. Przy wyższej temperaturze przedmioty z miękkiej porcelany mogą tracić kształt i niemal topnieć. Miękka porcelana jest cieńsza i delikatniejsza, w związku z czym do uszczelnienia gotowego produktu konieczne jest szkliwienie.

Niższe temperatury wypalania mają też swoje zalety – mówi ekspert z firmy AP-POL, która prowadzi sklep internetowy Porcelana24.pl. Taka technologia produkcji porcelany pozwala na korzystanie z szerszej gamy kolorów do zdobienia wyrobów, w związku z czym wykorzystywana jest chętnie do tworzenia przedmiotów dekoracyjnych.

Różnica tkwi w proporcjach

Chociaż oba typy porcelany faktycznie różnią się pod względem właściwości fizycznych i sposobów obróbki, ich skład chemiczny jest zasadniczo taki sam. Masa porcelanowa jest mieszanką trzech składników: glinki kaolinowej, kwarcu i skalenia. Tajemnicą odmiennych właściwości porcelany twardej i miękkiej są inne proporcje minerałów w składzie masy.

Gaoling (czy też Kao-ling) to nazwa góry położonej niedaleko Jingdezhen, miasta określanego mianem Stolicy Porcelany. To właśnie od niewielkiej miejscowości, w której wydobywano glinkę kaolinową, utworzono nazwę minerału. Kaolin jest najważniejszym składnikiem masy wykorzystywanej do produkcji twardej porcelany, której głównym światowym producentem w dalszym ciągu pozostaje Państwo Środka.

Europejczycy zaczęli swoje eksperymenty z produkcją porcelany w XVI wieku. Efektem pracy naukowców ze Starego Kontynentu jest właśnie miękka porcelana. W jej składzie również znajdziemy kaolin, jednak proporcje wszystkich składników są bardziej wyrównane (podczas gdy w masie porcelany twardej zawartość glinki kaolinowej waha się w granicach 40-60%).

Ponieważ nad opracowaniem receptury porcelany w całej Europie pracowało wielu niezależnych naukowców, dziś możemy pochwalić się jej kilkoma odmianami. Najciekawszą z nich wydaje się wynaleziona przez Anglików porcelana kostna, w składzie której kwarc został zastąpiony popiołem kostnym.