Metody analizy okluzji w nowoczesnej diagnostyce

Choroba okluzyjna lub inne nieprawidłowości w zakresie okluzji dotyczą coraz większej części społeczeństwa. Przeważnie dotykają dorosłych, jednak występują także u dzieci. Schorzenie jest stosunkowo rzadko diagnozowane przez polskich stomatologów, co wynika z nieprzystosowania większości gabinetów do przeprowadzania zaawansowanej i nowoczesnej diagnostyki okluzji. Dowiedz się, jakie istnieją sposoby analizy okluzji w gabinetach stomatologicznych.

Czym jest okluzja i choroba okluzyjna?

W ścisłym znaczeniu okluzja jest relacją lub ułożeniem górnych zębów względem dolnych. Jeśli okluzja jest prawidłowa, sposób w jaki górne zęby stykają się z dolnymi, jest odpowiedni i nie pociąga za sobą żadnych negatywnych skutków. Jeśli nie, mówimy o zaburzeniach okluzji lub chorobie okluzyjnej. Popularne jednak jest mylenie ze sobą tych pojęć i stosowanie terminu „okluzja” w odniesieniu do jej zaburzeń. W leczeniu nieprawidłowości w tym zakresie oraz skutków choroby okluzyjnej pomaga ortodoncja, protetyka czy stomatologia zachowawcza.

W jaki sposób można przeprowadzić analizę okluzji?

Każde postępowanie diagnostyczne rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu lekarskiego dotyczącego ogólnego stanu zdrowia Pacjenta, przyjmowanych leków oraz problemów, z jakimi się boryka, a także badania przedmiotowego. Wśród podstawowych metod diagnostycznych stosuje się rezonans magnetyczny, badanie ultrasonograficzne czy radiologiczne. Nierzadko bardzo pomocne okazuje się także wykonanie wycisków zębów Pacjenta oraz poddanie ich stosownej analizie w artykulatorze. Zarówno podstawową, jak i poszerzoną diagnostykę można wykonać w Centrum Stomatologicznym Dentologia.

Zastosowanie artykulatorów oraz łuku twarzowego w nowoczesnej diagnostyce

W nowoczesnej diagnostyce i terapii nieprawidłowej okluzji stosowane są artykulatory oraz łuki twarzowe. Konieczność połączenia ze sobą tych dwóch narzędzi wynika z dokładności, którą gwarantuje ich jednoczesne zastosowanie. Artykulatory to narzędzia, które naśladują w sposób zarówno statyczny, jak i dynamiczny okluzję badanego Pacjenta. Łuki twarzowe natomiast pozwalają na wyznaczenie i osi obrotu stawów i innych parametrów indywidualnych dla konkretnego Pacjenta. Z kolei analiza sposobu działania samych stawów skroniowo-żuchwowych to aksografia lub kondylografia.

Do wyboru mamy łuki twarzowe arbitralne lub kinematyczne. Łuk może być ustawiany według umownej osi, jaką są otwory uszne osoby badane lub wg indywidualnej pozycji stawów, według płaszczyzny Campera, Frankfurckiej lub zgryzowej. Ze względu na dość duże skomplikowanie diagnostyki okluzji oraz dostępność sprzętu, profesjonalnym leczeniem jej nieprawidłowości zajmują się jedynie wybrane gabinety i wybrani lekarze po specjalnych szkoleniach.